Vanmorgen rond half 6 fietste ik de stad uit onderweg naar mijn werk in Zwolle. Dit doe ik al een aantal jaar.
Net over de brug kom ik onderweg een man bij zijn scooter tegen aan de kant van de weg. Op zich bijzonder normaal gesproken op zondag ochtend zie ik niets en niemand. Ik besteedde er geen aandacht aan zoals altijd vervolgde ik mijn weg met mijn Spotify playlist in mijn oren. Een kilometer of 10 verder schrok ik ineens van een fel licht schuin achter mij. De scooter man haalde me in en kwam naast me rijden. Hij kwam steeds dichterbij en duwde mij steeds dichter naar de berm met daarnaast een sloot en daarachter een groot maïsveld. Ik maakte mezelf groter,bleef doorfietsen en de man negeren. Voor ik Westenholte in fietste stopte de man even reed zonder licht mij voorbij draaide zich vervolgens terug in mijn richting. Ondertussen had ik mijn mobiel gepakt en mijn man wakker gebeld.
Ik bleef met mijn man aan de telefoon en toen de achtervolger dit doorhad stopte hij.
Toen ik Westenholte uit was en Zwolle binnen reed keek ik achter om. Ik zag hem niet meer.
De laatste zes kilometer ben ik aan de lijn gebleven met mijn lief. Ik hing op toen ik veilig binnen was op mijn werk.
Veel tijd om er over na te denken had ik niet. Mijn dienst begon en ik heb gewerkt als alle andere dagen.
Pas later op de avond thuis op de bank drong het bij me door wat er gebeurd was. Ik heb melding gemaakt bij de politie. Zoals ik verwachtte konden ze er niet veel mee, aangezien ik niets kon vertellen over het nummerplaat je van de scooter en ook omdat de man fysiek mij niets heeft gedaan.
Ik heb mij erg onveilig gevoeld en ben nu vooral heel boos. Ik vind dat ik normaal onderweg moet kunnen zijn naar mijn werk.
Wat ik echt niet snap is dat iemand er plezier of wat dan ook ontleend aan het achtervolgen. Ik dacht alleen maar vieze creep, ga gewoon naar huis en slapen zoals de meeste mensen doen in het weekend.
Ik stap over een paar dagen gewoon weer op de fiets. Naar mijn werk met Spotify in mijn oren en zing lekker mee.