Ik fietste net naar de winkel in een andere wijk dan waar ik woon. Achter mij hoorde ik gejoel en gefluit van twee jongens. Ze kwamen langs me fietsen op hun fatbike en zagen eruit als twee jongens van 15 of 16. Ze blokkeerden me, ze sneden me af en reden toen voor me en gingen door met joelen en kijken. Ik werd boos en bang, was bang dat ze me iets aan zouden doen. Ze fietsten na een tijdje weg. Voor hun was het misschien een geintje maar ik ben nu, een uur later, nog steeds bang en opgefokt ervan. Dat komt omdat het zo onvoorspelbaar is: als je als vrouw in je eentje bent dan weet je niet wat er kan gebeuren en of je er dan wat tegen kan doen. Zij zijn met twee, ik ben alleen. Er was niet echt iemand anders in de buurt. Ik denk dat die jongens niet weten wat een impact het heeft als je dit keer op keer moet meemaken. Ik denk ook dat ze niet snappen wat het doet met je veiligheidsgevoel.