Straatintimidatie vindt plaats in de openbare ruimte. Dader en slachtoffer kennen elkaar meestal niet. De aanleiding voor straatintimidatie in het algemeen is niet meer dan iemands (vermeende) geslacht, seksuele oriëntatie, of religie. Straatintimidatie gericht op meisjes en vrouwen is daarbij meestal seksueel getint.

​De overgrote meerderheid van de vrouwen wordt regelmatig, soms dagelijks geconfronteerd met straatintimidatie. Vrouwen worden door volslagen onbekende mannen uitgemaakt voor “hoer”, nagesist of herhaaldelijk en agressief gevraagd of ze seks willen. Dit beperkt de bewegingsvrijheid van meisjes en vrouwen. Het maakt dat ze bepaalde gebieden vermijden, zich anders gaan kleden, of simpelweg lang niet zo ontspannen over straat gaan als mannen. In de Nederlandse samenleving staat gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen voorop. Straatintimidatie staat dus haaks op onze normen en waarden.

Straatintimidatie is dus een mensenrechtenissue. Lees ook wat de Verenigde Naties schrijft over intimidatie van vrouwen in openbare gebieden.

Wij zetten in op proactief beleid tegen straatintimidatie. Wij dringen o.a. aan op onderzoek, monitoring en voorlichting over straatintimidatie aan scholieren en politie. Sommige daders moeten consequenties ervaren voordat zij hun gedrag aanpassen. Daarom stellen we tevens voor dat de overheid een boete oplegt aan mensen die zich schuldig maken aan straatintimidatie.

Het voordeel van een boete is dat deze ter plekke kan worden opgelegd door een politieagent. Maar ook bij afwezigheid van de agent kan een slachtoffer de politie bellen. De agent kan dan bewijs gaan verzamelen. Zelfs als dit niet gevonden wordt, worden daders zo in ieder geval vaker aangesproken op hun gedrag. Er hoeft dus geen aangifte gedaan te worden door het slachtoffer. Wanneer de agent een boete uitschrijft, kan hiertegen wel een procedure worden aangespannen door de dader. Dan ligt de last van een procedure aanspannen dus niet bij het slachtoffer, maar bij de dader.

Natuurlijk wel. We hebben het over intimidatie, niet over flirten. Een biertje aanbieden, voor laten gaan bij de deur, een complimentje over de outfit? Dat kan nog altijd even goed. 

Flirten is totaal iets anders dan straatintimidatie. Een onbekende vrouw uitschelden voor “hoer” of reduceren tot een seksueel object is niet hetzelfde als een toenaderingspoging. Straatintimidatie is een manier om vrouwen hun ‘plaats’ te wijzen, een manier om hen te laten weten: “Je kan rondlopen, studeren, werken, maar je blijft een vrouw. En dus hebben wij wat over je te zeggen.”

Een verbod op straatintimidatie is niet moeilijker te handhaven dan talloze andere verboden. De meeste inbrekers worden niet op heterdaad betrapt. Grofvuil dumpen gebeurt helaas ook meestal straffeloos. De reden dat de overheid toch een boete instelt, is omdat men een signaal wil afgeven dat dit ongewenst gedrag is. 

Straatintimidatie lijkt subjectiever dan bijvoorbeeld grofvuil dumpen; de één trekt zich iets sneller aan dan de ander. Maar een verbod op grond van een ervaring van een slachtoffer is ook niet nieuw; denk aan het verbod op belediging of bedreiging. Dit is een strafbaarstelling die ziet op een gevoel dat mensen krijgen. Bovendien hindert grofvuil de één ook meer dan de ander. Er wordt een boete ingesteld omdat de grote meerderheid het erover eens is dat grofvuil dumpen ongewenst gedrag is. Deze consensus bestaat ook voor straatintimidatie. Dus waarom staat daar dan nog geen boete op? 

Ons voorstel geeft de politie meer handvatten om plegers van straatintimidatie aan te spreken en waar mogelijk te laten voelen in hun portemonnee dat hun gedrag wordt gezien als schade toebrengend aan de maatschappij. De overlast die miljoenen meisjes en vrouwen ervaren van straatintimidatie, weegt voor velen van hen veel zwaarder dan bijvoorbeeld hondenpoep op de stoep (waar al wel een boete op staat). 

Wat sommigen symboolpolitiek noemen, vinden wij een belangrijk signaal dat dit gedrag niet thuishoort in onze maatschappij.

Met alleen een boete kom je er inderdaad niet. Stichting Stop Straatintimidatie richt zich daarom ook op voorlichting, en lobbyt naast een boete altijd voor monitoring en bewustwording. Er zijn ook veel andere organisaties bezig met bewustwordingsprojecten zoals Hollaback! en Stop Street Harrassment. Sommige gerelateerde bewustwordingsprojecten zijn speciaal gericht op mannen, zoals bijvoorbeeld White Ribbon, en in Nederland eMANcipator. 

Inzetten op zowel strafbaarstelling als bewustwording is hoe we vrijwel ieder sociaal probleem aanpakken in Nederland. Er bestaan bijvoorbeeld veel projecten om kwestbare groepen jongeren niet in de criminaliteit terecht te laten komen. Dat wil niet zeggen dat we oplichting en stelen dus niet meer strafbaar hoeven te stellen. Het beste tegenmiddel is een juiste opvoeding. Maar waar die faalt, is strafbaarstelling een noodzakelijk middel.

De meeste aspecten van straatintimidatie zijn (net) niet te vatten onder het verbod op bedreiging of op belediging. Dit geldt zelfs voor het uitschelden voor ‘hoer’, omdat dit naar de letter genomen een aanduiding voor een beroep is. Herhaaldelijk “Wil je seks?” in het gezicht van iemand zeggen, kan naar de letter ook opgevat worden als een toenaderingspoging. 

Zo wordt dit gedrag echter niet ervaren door vrouwen. Zij voelen zich vernederd, zo niet bedreigd. De jongens die dit gedrag vertonen, weten dit ook. Het doel van straatintimidatie is niet versieren, maar intimideren. 

Daarnaast moet voor belediging en bedreiging aangifte worden gedaan. Een boete kan sneller door een agent opgelegd worden. Het slachtoffer hoeft dan geen procedure in.

Nee, natuurlijk niet. Straatintimidatie kan een ieder overkomen. Vrouwen zijn wel de grootste groep die last heeft van straatintimidatie. Maar ook de LGBTQ+ gemeenschap heeft er veel mee te maken. Net zoals mensen met een duidelijk religieuze uiting als hoofddoek of keppel, of mensen met een beperking krijgen te maken met straatintimidatie.

Zeker! Onderzoeken naar straatintimidatie zijn hier te vinden.