Deel je verhaal

  • Het invullen van je naam is niet verplicht
  • Dit geeft inzicht op welke plekken straatintimidatie voorkomt
  •  

* Je verhaal blijft anoniem, tenzij je er prettig bij voelt om je verhaal met naam te delen. Wij gebruiken je verhaal enkel om meer bewustwording te creëren rondom straatintimidatie. Dit doen wij bijvoorbeeld door je verhaal te delen op onze website, mee te nemen in toekomstige campagnes en het te delen op onze socials, zoals Instagram en Facebook.

Jullie verhalen

Wil jij ons helpen?

Voor onze Veilige Steden campagne zijn wij op zoek naar mensen die hun ervaringen met straatintimidatie willen vertellen op beeld. De video’s zullen te zien zijn tijdens ons evenement in november, tijdens de Orange the World week. Het doel van de verhalen is om bewustwording te creëren bij mensen die niet weten wat er onder straatintimidatie verstaan wordt. Daarnaast willen we met de video’s een dialoog starten tijdens het evenement. Als jij hierbij wilt helpen stuur ons dan een DM, berichtje of mailtje voor meer informatie.

Let er op dat jouw verhaal geen racistische, seksistische, homofobe of discriminerende uitingen bevat. Anderen zullen jouw verhaal lezen. Let daarom op je toon en hou het respectvol. Verhalen die niet aan deze voorwaarden voldoen zullen wij niet plaatsen.

Anna | Amsterdam

I am 30, Female, and just moved to Amsterdam after living in new york city and Milan, Italy where I never experienced street harassment. Yet in the cumulative 4 weeks I lived in Amsterdam, I have been harassed on the street 2 times. Once it was saturday afternoon in the park (Oosterpark), I was exiting a park and a man sitting on a bench curdely yelled “nice belly”. I was wearing long pants and a crop top t-shirt. I now ignore that area.

Another time was more shocking, two very young (12 year old) boys on biciclyes in a residential neighborhood in Oost asked me if I wanted to buy an egg as I was walking back home. I said no thank you, and one of the very youngs boy said in English “I will break it on your ass”. I kept walking but was really disheartened- if boys this young are harassing women, what does that say about their influences at home and in society that makes them think they can act like this? How is that a sign that things will get better if boys this young are acting like this?

I hope these were exceptions, but if this is what living here is like, I am taking a pay cut and moving back to Milan. I otherwise really love Amsterdam, but you cannot put a price on the feeling of safety, peace of mind, being respected, and being able to walk where you want and wear want you want.

Sheila | Amersfoort

Gisteren, op 20 augustus, toen ik met de fiets mijn huis verliet, rond mijn huis, nam een ​​jongen van ongeveer 16 jaar gekleed in witte sportkleding en poloshirt een foto direct van mij op 5 meter afstand en de andere jongen achter hem in het zwart gekleed in dezelfde richting als de andere aan de andere kant.

Dus ik vond het niet leuk dat de man in het wit een foto rechtstreeks naar mijn status op fietsen maakt

Sheila | Amersfoort

Vandaag, 11 juli, toen ik op straat wat kinderen aan het begroeten was en ik een beetje voorover leunde, kwam er een man voorbij die stopte met langzaam naar mijn billen te kijken en hij ging snel naar de winkel.

Anoniem | Utrecht

Op zaterdag 8 juli zat de jongeman van ongeveer 30 jaar in de trein naast me en keek steeds beter naar de foto’s op mijn telefoon en leunde elke keer op mijn arm, dus ik koos ervoor om mijn arm dichterbij te brengen naar hem.telefoon

Anoniem | Assen

graag deel ik 2 van mijn verhalen

Vroeger toen ik ong 12 was kreeg ik ong voor het eerst te maken met straatintimidatie. Ik zat te skeeleren en skeelerde langs een groepje jongens die mij al aankeken. Hey meisje! Riep er een. Mag ik je snap? Ik negeerde ze en was heel erg verbaasd in mijn hoofd. Ze leken wel 16-17 ofz waarom zouden ze mijn snap willen? Ik skeelerde gelukkig snel weg. Ik heb namelijk altijd van mijn moeder geleerd dat als iemand vervelend deed het te negeren. 

Mijn 2e verhaal was gebeurd op school. Ik stond op het schoolplein te wachten op een vriendin. We zouden naar de stad gaan en school was ons afspreekpunt. Ik ben altijd een beetje te vroeg en stond daar te wachten op haar. Ik zat een beetje op mijn telefoon tot ik voelde dat ik werd aangekeken. Ik keek om me heen en zag een creepy man met een rood jasje tot op de heupen me in de verte aanstaren. Ik negeerde het en deed alsof ik heel druk was op mijn telefoon. Hij ging toen midden op de weg staan. Hij deed om de 5 seconde een stap vooruit en bleef me aanstaren zonder weg te kijken wat mij heel ongemakkelijk maakte (dit idiote proces duurde even) totdat ik maar het gesprek begon om te hopen dat hij stopte met creepy doen. Ik zei hallo? Hij vertelde dat hij dichtbij woonde waarna hij ergens heen wees achter zich. En vroeg of ik ook even mee wou ofz. Ik zei duidelijk nee en hij bleef maar doorvragen. Ik was verbaasd dat hij zoveel moeite deed. Hij bood ook nog geld aan om met hem mee te gaan. Toen werd het me teveel en ben ik huilend richting het huis van mijn vriendin gegaan. Ik zag de man gehaast verdwijnen in het steegje tegenover school. Ik heb nu traumas aan dat steegje. Ik kwam mijn vriendin onderweg tegen en toen ik savonds thuis kwam vertelde mijn vader dat ik de politie moest bellen omdat het niet oke was. Ik wist niet dat het erg was en mijn vriendin ook dus toen moest ik weer huilen. Ik moest aan de politie vertellen wat er allemaal was gebeurt en moest de man beschrijven. Ik wist het niet meer zo goed en raakte gestresst. Ze hebben school geïnformeerd en de schoolplein camera s erbij gepakt waarbij ze de beelden vonden. Een paar dagen later kwam ik tot het nieuws dat er een tweede man was verstopt toen het gebeurde. Ik had dit helemaal niet door en ben extra dankbaar dat ik veilig thuis ben gekomen. Ik vind het nog steeds eng op straat savonds maar ook overdag en gun niemand zulke nare ervaringen.

Char | Groningen

Straatintimidatie is iets waar ik al vrij jong mee te maken kreeg. Toen ik nog buiten Groningen woonde maakte ik het al vrij vaak mee, maar maakte er nooit een groot punt van. Maar sinds ik in de stad woon had ik nooit gedacht dat dit probleem zo groot zou zijn. Ik snap nu steeds meer waarom veel vrouwen zich onveilig voelen. Ook ik word week in, week uit nageroepen, nagesist en nagefloten en als ik pech heb krijg ik een seksueel opmerking, een belediging of zelfs een bedreiging naar mijn hoofd gegooid, terwijl ik enkel alleen maar over straat loop. Het ergste wat ik recent heb meegemaakt, is dat ik s’ avonds alleen door een lege straat liep en ik bedreigd werd door een dakloze. Blijkbaar lag er midden op het pad een beker geld en had ik die per ongelijk omver gelopen. Dit had ik niet door tot er een brede man op mij afliep en naar mij begon te schreeuwen en mijn pad blokkeerde. Hij wees naar de grond en dwong mij het op te rapen. Ik voelde me vernederd en kreeg meteen een adrenalinekick waarbij ik erg boos werd en terugriep dat hij mij normaal moest behandelen. Vervolgens bedreigde hij mij met geweld, schreeuwde hij meerdere keren ‘kk hoer’ en liet mij er niet meer langs. Het was erg beangstigend, ik ben een tengere vrouw met ondergewicht die fysiek niet sterk is, maar ik bleef voet bij stuk houden. Toen hij doorkreeg dat ik niet van plan was zijn geld op te rapen, liep hij weg en werd ik nog meerdere keren uitgescholden en toen hij doorhad dat ik de politie belde, begon hij mij te achtervolgen en bleef hij naar mij schreeuwen. Helaas is dit niet mijn eerste, echte nare ervaring geweest.. Ik vermijd plekken om niet meer belaagd te worden en zelfs dat heeft soms geen zin. Momenteel ervaar ik veel psychische klachten, maar als ik dat uitspreek, word ik door mijn omgeving een ‘aansteller’ genoemd. Ook vind mijn omgeving dat ik maar harder in deze wereld moet worden en krijg zelfs de vraag of ik het zelf uitlok.. Als vrouw voel ik me gewoon kansloos. Kansloos met de hoofdletter K..

Floor | Utrecht

Vannacht ben ik voor de zoveelste keer achtervolgd. Ik op de fiets, zij in de auto. Raampje naar beneden en opmerkingen maken over mijn billen, dat die zo lekker zijn, dat ze die nat willen maken, dat ze me van achter willen nemen. Ik word er misselijk van. Alles wat ik doe is een aanleiding om door te gaan. Negeren, vragen om op te houden, vragen wat hun moeder er wel niet van zal denken… Ik wou dat ik er niet angstig van zou worden maar het blijft intimiderend. Zij zijn met twee, ik alleen. Zij hebben een auto, ik een fiets. Zij zijn groot en gespierd, ik 160 en vrouw. Zelfs al train ik nog zo vaak, ik kan hun nooit aan. Daarmee voel ik me ongelofelijk machteloos. Daarbij weet je nooit of het hierbij blijft of dat het nog escaleert. Dat maakt dat je niets terug doet of zegt, uit angst om ze te provoceren om over te gaan tot erger.

Hoe klein moeten zij zich niet voelen om zich door zo’n actie even groot te voelen? Het is gewoon ongelofelijk laf. 

Charlie | Groningen

Ten eerste, wat goed dat jullie dit bespreekbaar maken! Zelf heb ik sinds mijn 15e veel te maken (gehad) met straatintimidatie. Soms is het zo erg (voornamelijk met warm weer) dat ik 2 á 3 keer op een dag wordt nagefloten en nageroepen. Dit gaat van gefluit en gesis tot aan seks getinte opmerkingen en beledigingen.. In het begin trok ik mij er vrij weinig van aan maar nu wordt ik echt helemaal gek.. Zo ook vandaag werd ik in mijn eigen buurt door 3 man nageroepen, ze maakte seks getinte opmerkingen, begonnen te fluiten en vervolgens te schelden toen ik liet merken dat ik het niet tolereerde en doorliep..  Het is te bizar voor woorden dat dit in mijn buurt gebeurt, ik constant alert moet zijn en ik niet met 30 graden in een korte broek kan lopen zonder belaagd te worden. Het voelt alsof mijn waardigheid constant naar beneden wordt gehaald en ik wil gewoon rustig over straat kunnen lopen zonder mij een object te voelen en constant achterom te moeten kijken. Ik voel me eerder gezien als speelgoed dan een persoon..  Dit moet gewoon stoppen!

© Stichting Stop Straatintimidatie 2016 - 2024