Straatintimidatie is iets waar ik al vrij jong mee te maken kreeg. Toen ik nog buiten Groningen woonde maakte ik het al vrij vaak mee, maar maakte er nooit een groot punt van. Maar sinds ik in de stad woon had ik nooit gedacht dat dit probleem zo groot zou zijn. Ik snap nu steeds meer waarom veel vrouwen zich onveilig voelen. Ook ik word week in, week uit nageroepen, nagesist en nagefloten en als ik pech heb krijg ik een seksueel opmerking, een belediging of zelfs een bedreiging naar mijn hoofd gegooid, terwijl ik enkel alleen maar over straat loop. Het ergste wat ik recent heb meegemaakt, is dat ik s’ avonds alleen door een lege straat liep en ik bedreigd werd door een dakloze. Blijkbaar lag er midden op het pad een beker geld en had ik die per ongelijk omver gelopen. Dit had ik niet door tot er een brede man op mij afliep en naar mij begon te schreeuwen en mijn pad blokkeerde. Hij wees naar de grond en dwong mij het op te rapen. Ik voelde me vernederd en kreeg meteen een adrenalinekick waarbij ik erg boos werd en terugriep dat hij mij normaal moest behandelen. Vervolgens bedreigde hij mij met geweld, schreeuwde hij meerdere keren ‘kk hoer’ en liet mij er niet meer langs. Het was erg beangstigend, ik ben een tengere vrouw met ondergewicht die fysiek niet sterk is, maar ik bleef voet bij stuk houden. Toen hij doorkreeg dat ik niet van plan was zijn geld op te rapen, liep hij weg en werd ik nog meerdere keren uitgescholden en toen hij doorhad dat ik de politie belde, begon hij mij te achtervolgen en bleef hij naar mij schreeuwen. Helaas is dit niet mijn eerste, echte nare ervaring geweest.. Ik vermijd plekken om niet meer belaagd te worden en zelfs dat heeft soms geen zin. Momenteel ervaar ik veel psychische klachten, maar als ik dat uitspreek, word ik door mijn omgeving een ‘aansteller’ genoemd. Ook vind mijn omgeving dat ik maar harder in deze wereld moet worden en krijg zelfs de vraag of ik het zelf uitlok.. Als vrouw voel ik me gewoon kansloos. Kansloos met de hoofdletter K..