Graag deel ik 1 van mijn ervaringen…
Ik was aan het wachten op de trein op station Driebergen-zeist. Het was ongeveer 21:30 uur, behoorlijk donker, regenachtig en er waren niet veel mensen op het perron. Ik zag verderop een man staan, en ik voelde eigenlijk al meteen dat het niet klopte. We maakte oogcontact en hij kwam gelijk op mij afgelopen. Ik pakte snel mijn telefoon, gewoon voor de zekerheid. Hij kwam heel dicht op me staan en begon in het Engels tegen me te praten. Hij vond me mooi, wilde weten waar ik heen ging. Ik gaf aan dat ik moe was, en er geen zin in had.. Ik liep weg maar hij kwam al vrij snel weer naast me staan. Hij vertelde dat hij naar Amsterdam ging, dat hij graag wilde dat ik mee zou gaan en dat hij wilde dat ik zijn vriendin werd. Ik gaf wederom aan dat ik dat niet wilde, en dat ik een vriend heb. Dit maakte voor hem niets uit. Hij bleef tegen me praat en stond heel erg dicht op me. Gelukkig kwam de trein. Ik stapte bewust een stilte coupé binnen, ik dacht dat dit een goede hint zou zijn. De man ging tegenover me zitten en bleef me aanstaren. Ik dacht: even doorbijten. Ik stap straks in Utrecht uit en hij blijft zitten. Hij zou immers naar Amsterdam gaan. We ware bijna in Utrecht dus ik besloot om alvast richting de deur te gaan. Ik voelde een opluchting, de man bleef namelijk zitten. Toen de trein bijna stilstond in Utrecht kwam de man richting de deur gerend. Hij zou ook gaan uitstappen in Utrecht. Hij stond voor me, dus ik had bedacht om hem eerst uit te laten stappen. Als hij naar links gaat, dan ga ik naar rechts en andersom. De man dacht daar duidelijk anders over. Hij stapte weliswaar eerder de trein uit dan ik, maar hij bleef ook gelijk stilstaan. Ik moest dus wel voorbij hem om ook de trein uit te kunnen. Gewoon heel snel lopen, heel snel
Ik heb nog nooit zo snel gelopen maar het mocht niet baten. In mijn ooghoek zag ik de man nog altijd naast me lopen. Ik woon op loopafstand van Utrecht Centraal. Het leek me niet verstandig om naar huis te lopen.. dan zou hij weten waar ik woon.
Ik besloot een winkel in te gaan. Misschien dat hij dan weggaat? Ook dit stopte de man helaas niet. Hij volgde me zelfs de winkel in. Ik fluisterde in de oor van een medewerker dat ik werd gevolgd en ik stond daar letterlijk met de man naast me. De medewerker besloot de politie te bellen. Helaas is de man op dat moment gevlucht.
Ik ben veilig thuisgebracht door de politie.
Wat ik zou willen meegeven is dat je niet moet aarzelen om hulp te vragen. Ik dacht in dit geval zelf: ahjoh hij gaat wel weg. Ach hiervoor bel je toch niet de politie…
Dus wel! Iedereen moet veilig over straat kunnen. Wees niet eigenwijs, bel liever een keer te vaak dan te weinig.
Ik wil niet denken wat er had kunnen gebeuren als ik gewoon naar huis was gelopen…