Ik fiets naar huis terug komend van een hele gezellige avond in Eindhoven. Ik denk dat het rond half 1 snachts was, ik had namelijk de laatste trein naar Rotterdam. Al fietsende zie ik vanuit de andere kant van de weg een auto aankomen, maar ik heb voorrang. De auto die ik inmiddels had kunnen identificeren als een wit bestelbusje, komt met een rot tempo de afrit op gereden, daarbij wordt er ook nog eens flink getoeterd. Toch floept er iets uit: “wat doe je nou man ik heb toch voorrang?” riep ik en ik kijk wie er achter het stuur zit en ik zie voor in het busje twee jongens zitten. Ik voel me meteen angstig, ook heb ik meteen spijt dat ik iets heb geschreeuwd. Ik fiets door en de auto komt langs me gereden en nog steeds blijft de auto toeteren ter hoogte van mij. Ze rijden door en naderen een rood stoplicht, ik zie de bui al hangen en knijp zo hard ik kan in mijn handvaten, ik ben bang en voel me onveilig. Ik zie ze lachen als ik dichterbij kom en fiets langs ze af. Ik heb groen licht en steek over, hopend dat ik van ze af zou zijn. Maar na 2 minuten fietsen en niet achter me durven te kijken hoorde ik weer getoeter. Het busje komt nu naast me rijden en blijft naast me rijden, maar een klein tikje naar rechts en ik lig samen met mijn fiets, om half 1 snachts, op de grond. Het raampje van de bijrijder gaat open, ze volgen nog steeds mijn tempo, de bijrijder kijkt me lachend aan en de bestuurder begint ongegeneerd woorden op mij af te vuren, kom dan schatje zegt hij, ik trek je hier zo het straatje in en druk je aan van voor en achter als het moet.. en met piepende banden verdwijnt de witte bus in de nacht. Ik zit nog op mijn fiets en de tranen schieten over mijn wangen. Een hele gezellige avond in de grond gestampt door twee voor mij onbekende jongens.. huilend en trillend lag ik op mijn bed.
Maar na verdriet en angst komt woede, ik ben zo klaar met het gesis en geroep van mannen. Ik studeer grafisch op de Willem de kooning academie en heb de volgende dag besloten hier een project over te maken. Elke dag wordt er nagefloten, nagekeken of nageroepen, van hele onschuldige opmerkingen tot ergere dingen die echt schade kunnen achterlaten. Met behulp van audio wil ik een publicatie uitbrengen die laat zien wat het met een persoon kan doen als je elke dag wordt nageroepen. Ik wil met het audiofragment laten horen hoe het is om gecatcalled te worden, zodat niet alleen de catcallers weten hoe het voelt maar ook de mensen om hen heen.