Sinds ik 15 ben heb ik al te maken met straatintimidatie, zoals waarschijnlijk elke vrouw en helaas vele minderheidsgroepen. En weet je wat? Ik ben het ondertussen echt spuugzat. Zomaar op je kont geslagen worden bij een stoplicht, seksistische opmerkingen naar je hoofd krijgen, geen schoenen met hakken meer durven dragen uit angst voor ongewenste aandacht.

Ik weet nog de eerste keer dat ik aangifte deed, per toeval omdat er toch al agenten op straat stonden. Ik vertelde dat de man die me had lastiggevallen dit een maand eerder ook al had gedaan. De agenten vonden het vervelend voor me, maar zeiden ook nadrukkelijk dat ik destijds aangifte had moeten doen omdat zij er anders niks van af wisten. Logisch wel, maar het voelde ook als een misplaatst verwijt. Want waarom had ik eerder geen aangifte gedaan? Omdat meisjes en vrouwen dit gedrag als norm hebben geïnternaliseerd. Ik wist niet eens dat ik voor zoiets ‘kleins’ al aangifte mocht doen! Toen begon het bij me te dagen dat ik altijd dergelijk gedrag toeliet omdat mij nooit is geleerd dat die ander fout zit, dat ik het niet heb verdiend en dat ik wel degelijk mijn bek mag opentrekken. 

Dus bij dezen. Aan iedereen die denkt: ‘dat hoort erbij’ , ‘zo erg is het nou ook weer niet’  of ‘zie het als een compliment, hou je niet van de aandacht?’. Nee, nee en nog eens nee. Kijk nou even over welk onderwerp je de discussie aangaat. Het gaat niet over wat je wilt eten morgenavond, het gaat over hoe veilig andere mensen zich op straat voelen door jouw gedrag. Als jij op straat wordt beledigd, hoor dat er dan ook bij? Als iemand ongewenst jouw lichaam aanraakt op een seksuele manier en in het openbaar, is dat dan ook niet zo erg? Als mensen jou in een groep nakijken en najoelen, denk je dan ‘goh ik voel me nu echt goed over mezelf’? 

Hopelijk heb je voor jezelf een integer antwoord op deze vragen. Ik weet in ieder geval wat die van mij is, en aan iedereen die zich hier in kan vinden heb ik nog een laatste vraag: als het weer gebeurt, beloof je me dan dat je het niet meer accepteert?

I walked home on Friday night at 1am in Amsterdam Oost (close to Oosterpark). Within 20 minutes, I was catcalled by at least 10 guys. 3 cars stopped in the street and tried to talk to me. They insulted me and told me to fuck off when I told them to leave me alone. One car even turned around and followed me. Then a guy walked past me and he just grabbed my butt and laughed. I can’t understand how those guys think it’s funny. We need more police patrolling the streets and more education for young boys. 

Rond half 10 vanavond fiets ik naar huis. Omdat ik het koud had stopte ik op de stoep om een trui aan te trekken. Terwijl ik dat doe komt er een kerel aangefietst die tegen me begint te roepen: 

“hey rastagirl, rastagirl”, aandacht vragen. Mijn reactie is dat ik hier nu geen behoefte aan heb en of ie me met rust wil laten. Hij komt dichterbij en vraagt in het Engels wat ik zeg. Heel duidelijk, terwijl ik met mijn armen gebaar, zeg ik GO AWAY. 

Op dat moment wordt ie kwaad: “fuck you” schreeuwt ‘ie. Hij trapt m’n fiets omver en bespuugd me. Hij fietst weg terwijl ie tot aan de overkant van de straat “fuck you, fuck you” blijft roepen. In mijn frustratie begin ik te huilen, gelukkig stopt er iemand die me een tissue aanreikt en weer iemand anders vraagt of ik okay ben. 

Ja ik ben okay. Geschrokken. Vol adrenaline. Maar okay. 

Waar ik niet okay mee ben, is dat ik hier geen aangifte van kan doen. Of ja, dat kan wel, maar omdat ik de man niet ken en ze wegens privacy ook niet zomaar camerabeelden op mogen vragen, kunnen ze me nu al zeggen dat er niks mee gebeurt. “Het kost niet alleen jou energie, maar ons ook”. 

Wat overblijft is frustratie en angst. 

Vanaf mijn twaalfde word ik al op straat geïntimideerd en ik ben nu 18. Ik herinner me de allereerste keer: toen zat ik op de fiets in de stad en gleed met m’n tong over m’n nieuwe beugel. Een oudere man (rond de 30) vond dat blijkbaar een goede reden om naar een 12-jarige kusgeluiden te maken, z’n wenkbrauwen op te trekken en mij na te fluiten. Sindsdien ben ik heel bewust over hoe ik op mannen overkom en denk ik na over elk klein dingetje wat ik doe, omdat zelfs de meest onschuldige dingen een vieze reactie kunnen uitlokken. Volwassenen en kinderen die toevallig vrouw zijn, verdienen het niet om zich zo klein mogelijk te maken, zodat mannen zich maar inhouden! 

Laatst fietste ik naar dansles toen ik een groepje jongens van ongeveer 16 in de verte zag staan. Ik zat al te zoeken naar straatjes waar ik in kon ontsnappen maar ik moest nog langs hun. Een van de jongens had mij opgemerkt en wijsde naar me terwijl zijn vriend naar me begon te fluiten. Ik had een oversized joggingbroek en een dikke jas aan. Een andere jongen begon te roepen: “hey meisje lekkere ass heb je!” terwijl hij zoengeluiden maakte. Een andere jongen probeerde achter me aan te rennen toen ik sneller ging fietsen. Daarna hoorde ik in de verte “k@nkerhoer”. Ik voel me echt niet veilig en stop m’n haar in m’n kapuchon als ik alleen de deur uit ga. Ik ben 13

Ik moest op klaarlichte dag een kwartier wachten op mijn bus op een druk busstation. Er kwam een man dicht naast mij zitten en vroeg naar mijn mondkapje. Ik had de indruk dat zijn intenties niet slecht waren. Na korte antwoorden terug werd hij aanhankelijker en begon hij mij aan te raken op mijn rug en arm. Ik zei dat hij dat niet moest doen en ik stond op. Juist door dat kwam hij dichterbij en pakte hij mijn hand en begon deze te kussen. Ik legde uit dat ik het niet prettig vond, maar ik kon niet echt weglopen omdat hij achter mij aan kwam. Toen hij dingen begon te zeggen als samen baby’s maken, kwam er een meisje naar mij toe en deed alsof ze mijn vriendin was. Hij zette toen stapjes terug maar bleef in contact totdat ik de bus in stapte. Eenmaal in de bus kwam hij achter mij aan, maar de buschauffeur stuurde hem weg.

Een heel klein voorbeeld, maar wat ook al duidelijk laat zien waar het al mis gaat. 
Ik loop op het station en een groepje van ongeveer 8 kerels staan op het perron. Ik maak expres geen oogcontact. Één jongen van de groep wil contact met mij maken en komt heel dichtbij en zegt: “Hey, meisje.” Ik zeg meerdere keren op een respectvolle manier: “Doe maar niet, laat mij alsjeblieft met rust.” En hij zegt: “Ik wil alleen maar weten hoe het gaat, je kan toch antwoorden? Doe niet zo moeilijk!” Ik kom nooit voor mijzelf op, maar ik vond het gewoon respectloos dat ik aangeef dat ik het niet wil en hij zich opdringerig blijft gedragen. Uiteindelijk word ik uitgescholden voor hoer. 

Ik fietste vanavond om 20:30 naar huis en een zwarte Volkswagen (GN 331 H) met minstens 3 mannen probeerden mijn rok op te tillen met stokken.