Vanaf mijn twaalfde word ik al op straat geïntimideerd en ik ben nu 18. Ik herinner me de allereerste keer: toen zat ik op de fiets in de stad en gleed met m’n tong over m’n nieuwe beugel. Een oudere man (rond de 30) vond dat blijkbaar een goede reden om naar een 12-jarige kusgeluiden te maken, z’n wenkbrauwen op te trekken en mij na te fluiten. Sindsdien ben ik heel bewust over hoe ik op mannen overkom en denk ik na over elk klein dingetje wat ik doe, omdat zelfs de meest onschuldige dingen een vieze reactie kunnen uitlokken. Volwassenen en kinderen die toevallig vrouw zijn, verdienen het niet om zich zo klein mogelijk te maken, zodat mannen zich maar inhouden! 

Laatst fietste ik naar dansles toen ik een groepje jongens van ongeveer 16 in de verte zag staan. Ik zat al te zoeken naar straatjes waar ik in kon ontsnappen maar ik moest nog langs hun. Een van de jongens had mij opgemerkt en wijsde naar me terwijl zijn vriend naar me begon te fluiten. Ik had een oversized joggingbroek en een dikke jas aan. Een andere jongen begon te roepen: “hey meisje lekkere ass heb je!” terwijl hij zoengeluiden maakte. Een andere jongen probeerde achter me aan te rennen toen ik sneller ging fietsen. Daarna hoorde ik in de verte “k@nkerhoer”. Ik voel me echt niet veilig en stop m’n haar in m’n kapuchon als ik alleen de deur uit ga. Ik ben 13

Ik moest op klaarlichte dag een kwartier wachten op mijn bus op een druk busstation. Er kwam een man dicht naast mij zitten en vroeg naar mijn mondkapje. Ik had de indruk dat zijn intenties niet slecht waren. Na korte antwoorden terug werd hij aanhankelijker en begon hij mij aan te raken op mijn rug en arm. Ik zei dat hij dat niet moest doen en ik stond op. Juist door dat kwam hij dichterbij en pakte hij mijn hand en begon deze te kussen. Ik legde uit dat ik het niet prettig vond, maar ik kon niet echt weglopen omdat hij achter mij aan kwam. Toen hij dingen begon te zeggen als samen baby’s maken, kwam er een meisje naar mij toe en deed alsof ze mijn vriendin was. Hij zette toen stapjes terug maar bleef in contact totdat ik de bus in stapte. Eenmaal in de bus kwam hij achter mij aan, maar de buschauffeur stuurde hem weg.

Een heel klein voorbeeld, maar wat ook al duidelijk laat zien waar het al mis gaat. 
Ik loop op het station en een groepje van ongeveer 8 kerels staan op het perron. Ik maak expres geen oogcontact. Één jongen van de groep wil contact met mij maken en komt heel dichtbij en zegt: “Hey, meisje.” Ik zeg meerdere keren op een respectvolle manier: “Doe maar niet, laat mij alsjeblieft met rust.” En hij zegt: “Ik wil alleen maar weten hoe het gaat, je kan toch antwoorden? Doe niet zo moeilijk!” Ik kom nooit voor mijzelf op, maar ik vond het gewoon respectloos dat ik aangeef dat ik het niet wil en hij zich opdringerig blijft gedragen. Uiteindelijk word ik uitgescholden voor hoer. 

Ik fietste vanavond om 20:30 naar huis en een zwarte Volkswagen (GN 331 H) met minstens 3 mannen probeerden mijn rok op te tillen met stokken.

Ik woon in Houten, maar ben lastiggevallen in Utrecht en Nieuwegein. Omdat ik (helaas) wel meerdere verhalen heb om te vertellen zal ik het voor nu houden bij wat mij het meest bij is gebleven. (Maar voel je vrij om contact op te nemen voor de andere verhalen). Dit was geloof ik intimidatie nummer 3.

Op een middag fietste ik door Nieuwegein en ergens bij een stoplicht kwam ik een vriendin tegen, dus fietste we samen verder. Op een gegeven moment fietste we langs een middelbare school waar wij 2 jongens passeerde. We keken de jongens niet aan, zeiden niks en waren met elkaar in gesprek.

1 van de jongens heeft in mijn gezicht gespuugd om vervolgens keihard te lachen en snel weg te fietsen met de andere jongen. Dit is inmiddels bijna 2 jaar geleden en tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds geen idee waarom deze jongen dat nodig vond. De vriendin waarmee ik fietste deed trouwens ook niks, behalve lachen. Ik voelde me erg klote en toen ik thuis kwam heb ik eerst minstens een kwartier gehuild voor ik aan m’n ouders kon vertellen wat er aan de hand was.

Ik kan niet s’avonds alleen rondlopen of ik word achtergevolgd.
Ik kan niet overdag naar de winkel of ik word lastiggevallen, achtergevolgd met de auto. Ik kan niet door een druk menigte wandelen of er is altijd wel iemand die met hun handen op een plaats moeten zitten waar ze helemaal niet moeten zitten.  Ik kan niet gewoon rondlopen minding my bussiness of mannen nemen foto’s. Ik kan niet alleen op het station lopen of ik word gecatcalled en gevolgd. 
Ik kan niet naar de gym zonder dat mannen binnen heeltijd staren en daarna me achterna volgen op de parking. 
Ik kan niet naar het strand op mijn gemak zonder dat mannen opmerkingen moeten maken.
Als vrouw kunnen wij bijna niets meer doen zonder lastig gevallen te worden there has to be change! Wij vrouwen zijn geen objecten die je kan naroepen en lastigvallen op straat.

Hey, 

ik heb wel honderd verhalen maar dit zijn er 2 in het kort. Een tijdje terug kwam ik van een feestje in de stad en ik moest terug naar mijn fiets, alleen toen ik daar kwam stond er een groep jongens te roken en te drinken precies op de plek. 
ik heb toen een goeie 15 a 20 minuten gewacht op een grote afstand. Achteraf ben ik daar nog steeds blij mee aangezien ik zag hoe ze andere meisjes lastig vielen die voorbij liepen, dat was niet alleen nafluiten maar ook achterna lopen. 

voor mij maakt het ook niet uit wat ik aan heb maar ik word altijd nageroepen en nagefloten of als je dus niet antwoord uitgescholden voor de meest heftige dingen. Als ik ‘ s avonds een keer moet fietsen dan bel ik altijd met iemand. Maar het liefst vermijd ik dit door alles wat ik naar mijn hoofd krijg.