Deel je verhaal

  • Het invullen van je naam is niet verplicht
  • Dit geeft inzicht op welke plekken straatintimidatie voorkomt
  •  

* Je verhaal blijft anoniem, tenzij je er prettig bij voelt om je verhaal met naam te delen. Wij gebruiken je verhaal enkel om meer bewustwording te creëren rondom straatintimidatie. Dit doen wij bijvoorbeeld door je verhaal te delen op onze website, mee te nemen in toekomstige campagnes en het te delen op onze socials, zoals Instagram en Facebook.

Jullie verhalen

Wil jij ons helpen?

Voor onze Veilige Steden campagne zijn wij op zoek naar mensen die hun ervaringen met straatintimidatie willen vertellen op beeld. De video’s zullen te zien zijn tijdens ons evenement in november, tijdens de Orange the World week. Het doel van de verhalen is om bewustwording te creëren bij mensen die niet weten wat er onder straatintimidatie verstaan wordt. Daarnaast willen we met de video’s een dialoog starten tijdens het evenement. Als jij hierbij wilt helpen stuur ons dan een DM, berichtje of mailtje voor meer informatie.

Let er op dat jouw verhaal geen racistische, seksistische, homofobe of discriminerende uitingen bevat. Anderen zullen jouw verhaal lezen. Let daarom op je toon en hou het respectvol. Verhalen die niet aan deze voorwaarden voldoen zullen wij niet plaatsen.

Pauline | Rotterdam

Ik fiets naar huis terug komend van een hele gezellige avond in Eindhoven. Ik denk dat het rond half 1 snachts was, ik had namelijk de laatste trein naar Rotterdam. Al fietsende zie ik vanuit de andere kant van de weg een auto aankomen, maar ik heb voorrang. De auto die ik inmiddels had kunnen identificeren als een wit bestelbusje, komt met een rot tempo de afrit op gereden, daarbij wordt er ook nog eens flink getoeterd. Toch floept er iets uit: “wat doe je nou man ik heb toch voorrang?” riep ik en ik kijk wie er achter het stuur zit en ik zie voor in het busje twee jongens zitten. Ik voel me meteen angstig, ook heb ik meteen spijt dat ik iets heb geschreeuwd. Ik fiets door en de auto komt langs me gereden en nog steeds blijft de auto toeteren ter hoogte van mij. Ze rijden door en naderen een rood stoplicht, ik zie de bui al hangen en knijp zo hard ik kan in mijn handvaten, ik ben bang en voel me onveilig. Ik zie ze lachen als ik dichterbij kom en fiets langs ze af. Ik heb groen licht en steek over, hopend dat ik van ze af zou zijn. Maar na 2 minuten fietsen en niet achter me durven te kijken hoorde ik weer getoeter. Het busje komt nu naast me rijden en blijft naast me rijden, maar een klein tikje naar rechts en ik lig samen met mijn fiets, om half 1 snachts, op de grond. Het raampje van de bijrijder gaat open, ze volgen nog steeds mijn tempo, de bijrijder kijkt me lachend aan en de bestuurder begint ongegeneerd woorden op mij af te vuren, kom dan schatje zegt hij, ik trek je hier zo het straatje in en druk je aan van voor en achter als het moet.. en met piepende banden verdwijnt de witte bus in de nacht. Ik zit nog op mijn fiets en de tranen schieten over mijn wangen. Een hele gezellige avond in de grond gestampt door twee voor mij onbekende jongens.. huilend en trillend lag ik op mijn bed.

Maar na verdriet en angst komt woede, ik ben zo klaar met het gesis en geroep van mannen. Ik studeer grafisch op de Willem de kooning academie en heb de volgende dag besloten hier een project over te maken. Elke dag wordt er nagefloten, nagekeken of nageroepen, van hele onschuldige opmerkingen tot ergere dingen die echt schade kunnen achterlaten. Met behulp van audio wil ik een publicatie uitbrengen die laat zien wat het met een persoon kan doen als je elke dag wordt nageroepen. Ik wil met het audiofragment laten horen hoe het is om gecatcalled te worden, zodat niet alleen de catcallers weten hoe het voelt maar ook de mensen om hen heen.

Mireille | Utrecht

Graag deel ik 1 van mijn ervaringen…

Ik was aan het wachten op de trein op station Driebergen-zeist. Het was ongeveer 21:30 uur, behoorlijk donker, regenachtig en er waren niet veel mensen op het perron. Ik zag verderop een man staan, en ik voelde eigenlijk al meteen dat het niet klopte. We maakte oogcontact en hij kwam gelijk op mij afgelopen. Ik pakte snel mijn telefoon, gewoon voor de zekerheid. Hij kwam heel dicht op me staan en begon in het Engels tegen me te praten. Hij vond me mooi, wilde weten waar ik heen ging. Ik gaf aan dat ik moe was, en er geen zin in had.. Ik liep weg maar hij kwam al vrij snel weer naast me staan. Hij vertelde dat hij naar Amsterdam ging, dat hij graag wilde dat ik mee zou gaan en dat hij wilde dat ik zijn vriendin werd. Ik gaf wederom aan dat ik dat niet wilde, en dat ik een vriend heb. Dit maakte voor hem niets uit. Hij bleef tegen me praat en stond heel erg dicht op me. Gelukkig kwam de trein. Ik stapte bewust een stilte coupé binnen, ik dacht dat dit een goede hint zou zijn. De man ging tegenover me zitten en bleef me aanstaren. Ik dacht: even doorbijten. Ik stap straks in Utrecht uit en hij blijft zitten. Hij zou immers naar Amsterdam gaan. We ware bijna in Utrecht dus ik besloot om alvast richting de deur te gaan. Ik voelde een opluchting, de man bleef namelijk zitten. Toen de trein bijna stilstond in Utrecht kwam de man richting de deur gerend. Hij zou ook gaan uitstappen in Utrecht. Hij stond voor me, dus ik had bedacht om hem eerst uit te laten stappen. Als hij naar links gaat, dan ga ik naar rechts en andersom. De man dacht daar duidelijk anders over. Hij stapte weliswaar eerder de trein uit dan ik, maar hij bleef ook gelijk stilstaan. Ik moest dus wel voorbij hem om ook de trein uit te kunnen. Gewoon heel snel lopen, heel snel

Ik heb nog nooit zo snel gelopen maar het mocht niet baten. In mijn ooghoek zag ik de man nog altijd naast me lopen. Ik woon op loopafstand van Utrecht Centraal. Het leek me niet verstandig om naar huis te lopen.. dan zou hij weten waar ik woon. 
Ik besloot een winkel in te gaan. Misschien dat hij dan weggaat? Ook dit stopte de man helaas niet. Hij volgde me zelfs de winkel in. Ik fluisterde in de oor van een medewerker dat ik werd gevolgd en ik stond daar letterlijk met de man naast me. De medewerker besloot de politie te bellen. Helaas is de man op dat moment gevlucht. 
Ik ben veilig thuisgebracht door de politie. 

Wat ik zou willen meegeven is dat je niet moet aarzelen om hulp te vragen. Ik dacht in dit geval zelf: ahjoh hij gaat wel weg. Ach hiervoor bel je toch niet de politie…

Dus wel! Iedereen moet veilig over straat kunnen. Wees niet eigenwijs, bel liever een keer te vaak dan te weinig. 
Ik wil niet denken wat er had kunnen gebeuren als ik gewoon naar huis was gelopen…

Femke | Amsterdam

Liep vandaag door een steegje bij een drukke winkelstraat in Amsterdam. Ik zag een groepje jongens staan en zag de bui al hangen maar ik wilde niet helemaal gaan omlopen. En ja zoals ik al dacht, nog geen 2 seconden nadat ik was langsgelopen werd er alweer geroepen: Ey! Daar gaat de platste kont van Amsterdam. Helaas was dit al de zoveelste keer en heb daarom om heel duidelijk tegen ze gezegd: pardon? Daarna waren ze even stil. Maar zodra ik me omdraaide werd ik al weer een kankerhoer genoemt. Just a normal day in Amsterdam…..

Anoniem | Londen

Ik lag op een middag alleen in een park en was nog aan het wachten op vriendinnen. Er kwam een man naar mij toe lopen en kwam naast me zitten. Hij vroeg hoe ik heette en waar ik vandaan kwam waarop ik antwoordde dat ik dit niet wil vertellen en mijn vriendinnen er elk moment aan kunnen komen. Hij vroeg het daarna weer en toen heb ik de andere kant op gekeken in de hoop dat hij weg zou gaan. Hij begon boos te worden, stond op, en zei: “ik wil je kutje open scheuren, bitch”. Ik was echt ontzettend bang en begon helemaal te trillen. Hij liep gelukkig weg en mompelde nog eens dat ik een moeilijke bitch was. Ik durf nu minder snel alleen ergens te gaan liggen. 

Hilde | Groningen

Seksuele intimidatie op straat, dit is wat er is gebeurt:

Ik zag je al doelloos rondjes fietsen over de kruising, alsof je aan het wachten was op iemand die je kon lastigvallen. M’n fietstempo en hartslag versnelden. Ik hoopte dat je me niet zag, zodat je me niet achterna zou gaan. Een aantal keer keek ik achterom, gelukkig dacht ik, ik zie je niet. Tot ik ineens jouw hand, op mijn bil voelde. Alleen voelen was voor jou niet genoeg. Nog een flinke klap, zo maakte je het af. Na een dikke knipoog van jou, kon ik naar huis.

Rie | Lent

Het wordt nog altijd – en het lijkt wel steeds meer – legitiem gevonden om zomaar een seksueel getinte opmerking te maken of een klap op je billen te geven… Of ongeneerd en lang naar je borsten te kijken totdat ze er (figuurlijk) bijna uitrollen… 

Samie | Eindhoven

In mijn studietijd woonde ik in Eindhoven centrum. Elke dag deed ik mijn boodschappen bij de Albert Heijn bij mij in de buurt en bijna elke dag stond daar ook een groepje mannen te ‘chillen’. Ze stonden precies bij de ingang dus je kon ze ook niet ontwijken. Ze staarde me na, noemde me schatje of zeiden dat ik sexy was. Dit voelde zo onprettig en ongemakkelijk dat ik altijd met een grote boog om de groep heen liep en naar de grond keek in de hoop dat ze mij niet lastig zouden vallen. Nooit aan gedacht om hier een melding van te maken bij de politie omdat ik dacht dat het normaal was.. Nu zou ik dat zeker wel doen. 

Nina | Amersfoort

Twee keer ben ik lastig gevallen in de trein. De eerste keer kwam een man eerst vragen hoe de Wi-Fi in de trein werkte en vervolgens zat hij aan mijn been en vertelde dat we gingen trouwen en dat ik anders nooit een vriend zou krijgen. Hij vroeg mijn Facebook en gegevens (die ik natuurlijk niet gaf) en ik was blij dat ik kon uitstappen. Dit was op zondagmiddag en er waren meerderen in de trein, ik dufte niet om hulp te vragen. 

De tweede keer was s avonds in een andere trein. Ik was rustig aan het lezen en zat alleen met een andere man. Het was een ander soort trein met lange banken die je ook wel in de metro’s ziet. De man zat tegenover mij en trok zich af. Ik keek even op van mn boek en schrok. “Oh vind je dit vervelend?” Toen ik ja zei en loog dat ik een vriend had ging hij gelukkig snel weg. De verdere rit en bij het uitstappen vond ik erg eng. Ik moest erna ook naar huis fietsen in het donker en gelukkig gebeurde er niets.

© Stichting Stop Straatintimidatie 2016 - 2024